-
1 βύριον
Grammatical information: n.Meaning: βύριον οἴκημα; βυριόθεν οἴκοθεν H. Cf. εὐβύριον τὸ εὔοικον εἴρηται, ὅτι κατὰ την βαυρίαν η κατὰ Μεσσαπίους σημαίνει οἰκίαν (EM 389,25); and βαυριόθεν = οἴκοθεν (Cleon Sic. 2).Derivatives: Perhaps βυρμός σταθμός H., s. v. Blumenthal Hesychst. 3.Origin: LW [a loanword which is (probably) not of Pre-Greek origin] Messap.Etymology: Messapian word, seen in Germanic: OIc. būr n., OHG, OE būr m. `cottage, room' (PGm. * būra-); Pok. 149. With other ablaut βαυρία, βᾶρις (s. vv.). S.Krahe IF 57, 116. Supposed to be r-derivatives of a word for `live, dwell', s. φύω.Page in Frisk: 1,277Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > βύριον
-
2 βύπτειν
βύπτειν· βαπτίζειν, Hsch. [full] βύρθακος· βάτραχος, Id. [full] βυρικόμενος· πνιγόμενος, τραχηλιζόμενος, Id. [full] βυριόθεν,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βύπτειν
См. также в других словарях:
bheu-, bheu̯ǝ- (bhu̯ā-, bhu̯ē-) : bhō̆ u- : bhū- — bheu , bheu̯ǝ (bhu̯ā , bhu̯ē ) : bhō̆ u : bhū English meaning: to be; to grow Deutsche Übersetzung: ursprũnglich “wachsen, gedeihen” Note: (probably = “to swell”), compare O.Ind. prábhūta ḥ with O.Ind. bhūri ḥ etc under *b(e)u … Proto-Indo-European etymological dictionary
